2310 326 579Η παραδοχή του εθισμού μας είναι μια επιλογή. Ο εθισμός μας στις ουσίες και η δέσμευσή μας να ξεπεράσουμε την εξάρτηση, προϋποθέτει αλλαγές. Πριν όμως κάνουμε αλλαγές, θα πρέπει να κάνουμε κάποιες ΕΠΙΛΟΓΕΣ.
Ο εθισμός στις ουσίες, μας επηρεάζει εσωτερικά, όσον αφορά τα συναισθήματα και τη στάση ζωής μας, ενώ η εξάρτησή μας εκφράζεται εξωτερικά με τη συμπεριφορά μας.
Το να αναρρώνουμε από την ασθένεια του εθισμού, χρησιμοποιώντας τα Δώδεκα Βήματα, σημαίνει να αντικαθιστούμε τις ανάρμοστες και άρρωστες συμπεριφορές και νοοτροπίες μας, που δεν κάνουν πια για μας, με καινούριες, που θα μας βοηθήσουν να επαναφέρουμε την ισορροπία στη ζωή μας.
Πάμε να δούμε λοιπόν πως οι επιλογές σχετίζονται με τα τρία πρώτα Βήματα από τη θεραπεία των Δώδεκα Βημάτων.
Πρώτο βήμα: Παραδεχθήκαμε ότι είμαστε ανίσχυροι ως προς τον εθισμό μας και ότι η ζωή μας είχε γίνει ακυβέρνητη.
Μια από τις πρώτες συνειδητές επιλογές που χρειάζεται να κάνουμε στην ανάρρωσή μας είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και πιο συγκεκριμένα, αμείλικτα ειλικρινείς. Το απαιτεί η ανάρρωσή μας. Το να ενδίδουμε στην ανειλικρίνεια είναι σα να έχουμε ένα μυστικό και το να κρατάμε μυστικά από τον ίδιο μας τον εαυτό, μπορεί να μας καταστρέψει.
Το Πρώτο Βήμα λοιπόν, μας ζητάει να δούμε ρεαλιστικά τη ζωή μας.
Δεύτερο Βήμα: Φθάσαμε να πιστεύουμε ότι μια Δύναμη μεγαλύτερη από εμάς, θα μπορούσε να μας επαναφέρει στη λογική.
Κάποιοι από μας διστάζουμε να φτάσουμε να προχωρήσουμε σε αυτό το Βήμα. Αποφασίζουμε να βολιδοσκοπήσουμε πρώτα το όλο θέμα και αργότερα να επιστρέψουμε σε αυτό, όταν θα είμαστε στο πρόγραμμα για λίγο περισσότερο διάστημα. Αυτή είναι όντως μια λύση, αλλά υπάρχει και μια άλλη. Μπορούμε να επιλέξουμε να έχουμε ανοιχτό μυαλό όσο αφορά αυτή τη Δύναμη που είναι μεγαλύτερη από εμάς και να θυμόμαστε ότι δεν έχει κανείς την απαίτηση από εμάς να κατανοήσουμε απόλυτα τα Δώδεκα Βήματα ευθύς εξ αρχής. Οι τρεις πρώτες λέξεις αυτού του βήματος, μας δίνουν την ελευθερία να προχωρήσουμε με τους δικούς μας ρυθμούς.
Τρίτο Βήμα: Πήραμε την απόφαση να παραδώσουμε τη θέληση μας και τη ζωή μας στη φροντίδα του Θεού της κατανόησης μας.
Και το Τρίτο Βήμα μας καλεί να κάνουμε μια συνειδητή επιλογή. Αν ακόμα συνεχίζουμε να λειτουργούμε εγωκεντρικά, αν πραγματικά πιστεύουμε ότι μπορούμε να ελέγχουμε πρόσωπα και πράγματα, απλά και μόνο, με τη δύναμη της δικής μας θέλησης, τότε θα τα βρούμε σκούρα με αυτό το βήμα. Πιθανόν, να ανακαλύψουμε ότι επιλέγουμε μεν να παραδώσουμε τη θέλησή μας και τη ζωή μας, αλλά το κάνουμε επιφανειακά και μόλις συναντήσουμε το παραμικρό πρόβλημα, αρπάζουμε ξανά τη θέλησή μας και ξεχνάμε το θέλημα του Θεού για μας. Μπερδεύουμε, αντιμετωπίζουμε με χειριστικότητα και παλεύουμε με προβλήματα που δεν είμαστε σε θέση να λύσουμε. Οπότε, στο τέλος, απελπισμένοι, πλέον, παραδίδουμε τη θέλησή μας και πάλι στα χέρια του Θεού.Τελικά, βλέπουμε ότι, κάθε φορά που παίρνουμε, από το Θεό, πίσω τη θέλησή μας, την ξαναπαραδίδουμε σε Αυτόν όλο και πιο γρήγορα – αυτό αποκαλείται πρόοδος.
Εν τέλη, ανακαλύπτουμε ότι όσο αποκτάμε καλύτερη επαφή με το σταθερό μας κέντρο, απωθούμε τη σύγχυση και την ταραχή που νιώθαμε μέσα μας και δεν τις αφήνουμε να μας κυριεύουν. Όπως συμβαίνει και με όλα τα πράγματα, έτσι κι η ικανότητα μας να συμπεριφερόμαστε, όντας σε επαφή με το σταθερό μας κέντρο, έχει τις διακυμάνσεις της. Κανείς μας δεν καταφέρνει να τελειοποιήσει αυτήν την επαφή, αλλά με την εξάσκηση, μπορούμε να βιώνουμε αυτήν την αίσθηση ευεξίας για όλο και μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.