2310 326 579Πολλοί από μας γαντζωνώμαστε από παλιές συμπεριφορές και προβλήματα, παρόλο που συνειδητοποιούμε ότι αυτό μας βλάπτει περισσότερο απ’ ότι μας ωφελεί. Βαθειά μέσα μας αισθανόμαστε τελείως μόνοι στον κόσμο. Στο Πρόγραμμα βρίσκουμε μια αχτίδα ελπίδας ότι δεν είμαστε πλέον μόνοι μας. Βρίσκουμε μια αδελφότητα ανδρών και γυναικών με τους οποίους μπορούμε να μοιραστούμε τη δύναμη, την εμπειρία και την ελπίδα μας. Αρχίζουμε να ακούμε αυτά που έχουν να μας προτείνουν τα παλιότερα μέλη, αντί να απορρίπτουμε κάθε άποψη που διαφέρει από τη δική μας.
Πώς λοιπόν να αφεθούμε, όταν δεν έχουμε πού να πάμε και ποιος να μας πιάσει; Ήμασταν παγιδευμένοι σε μια ζωή γεμάτη απελπισία. Στην ανάρρωση, πρέπει κατά καιρούς να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας από πού ερχόμαστε και για πόσα πράγματα θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Είναι εύκολο, όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, να γυρίζουμε στους παλιούς μας τρόπους σκέψης και παρορμητικά και απεγνωσμένα να αναζητούμε εύκολες λύσεις. Δεν χρειάζεται πια να παίζουμε το παγιδευμένο θύμα ή τον βιρτουόζο μαργιονετίστα που τραβάει τα σκοινιά και προσπαθεί να ελέγχει τις ζωές των άλλων. Μπορούμε να είμαστε απλώς άνθρωποι, με όλη την ελευθερία που η ιδιότητα αυτή συνεπάγεται.
Όταν αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα και φοβόμαστε, μπορούμε να θυμόμαστε ότι ανήκουμε σε μια αδελφότητα – μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη από τη συνειδητοποίηση ότι δε χρειάζεται πια να πολεμάμε τους προσωπικούς μας δαίμονες μόνοι μας. Μπορούμε να κοντοστεκόμαστε, να αφήνουμε τον πανικό να υποχωρήσει και να αφουγκραζόμαστε τις εσωτερικές μας φωνές. Αυτές οι στιγμές της περισυλλογής, μας βοηθούν να σπάσουμε τους τοίχους που μας κλείνουν μέσα στη μοναξιά μας και να αποκτήσουμε μια αίσθηση επαφής με την Ανώτερή μας Δύναμη. Θυμόμαστε ότι πρέπει να αφήσουμε τα πράγματα από τα χέρια μας και να τα παραδώσουμε στα χέρια του Θεού.
Η Ανώτερή μας Δύναμη είναι σίγουρο ότι θα μας βοηθήσει όταν το έχουμε πραγματικά ανάγκη. Καλλιεργώντας μια θετική στάση προς τα πράγματα, βασισμένη στην πίστη και στην ελπίδα, μπορούμε να βλέπουμε τα προβλήματά μας από μια άλλη οπτική γωνία.. Μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο σαν μια καλή ευκαιρία να μεγαλώσουμε και να ωριμάσουμε και να θυμόμαστε ότι η Ανώτερή μας Δύναμη δε μας δίνει ποτέ περισσότερα από αυτά που μπορούμε να αντέξουμε.
Δε χρειάζεται να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα σε μια μέρα – δε χρειάζεται να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα μόνοι μας. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να ζητήσουμε καθοδήγηση, μέσω της προσευχής και του διαλογισμού και μετά, να συζητήσουμε αυτό που μας απασχολεί με τον σύμβουλό μας ή έναν φίλο μας. Μπορούμε να αφήσουμε τα πράγματα από τα χέρια μας, με τη βεβαιότητα ότι η Ανώτερή μας Δύναμη και η αδελφότητα θα μας βοηθήσουν και θα μας στηρίξουν.